INHOUDSOPGAVE:
Voor alle vragen over EUWE-ONLINE, zoals wat betekent $5 en wat is PGN:
http://www.xs4all.nl/~wimnij/euwe/euwe.htm
Oude Nummers (EN laatste standen): http://www.xs4all.nl/~mverhoef/euwe/
--------------------------------------------------
Verslag ronde 8
Een herfstwind woei over de daken, stapels gele bladeren verzamelden zich
in portieken. Het was de eerste dag van de herfst. Zouden er wel mensen
naar de club komen? Zeker, ik had telefonisch wat aanmeldingen ontvangen,
maar toen ik aankwam, om kwart voor acht, had zich slechts een handje vol
diehards verzameld in de kantine. Ik installeerde me met mijn laptop bij
het raam, met uitzicht over de sportende studentes. Vanaf dat moment begon
het Euwe-spelers te regenen. Toen ik om half negen eindelijk een goede
indeling had, zag ik, dat het nog nooit zo druk was geweest in de
denksportruimte van sporthal Wibaut. Met de externe wedstrijd van het Zesde
meegerekend 50 man: een absoluut record. Op zo'n avond is het
onvermijdelijk dat er magische dingen gebeuren.
Merijn van Delft moest voetballen. Vandaar dat hij tegen Rob Ritzema de
eerste 15 zetten vrijwel a tempo speelde. Hij won direct na de opening een
pion, en de stelling was zo overzichtelijk, dat hij de rest van de partij
ook maar a tempo gezet heeft.
Piet van der Weide en Rob Witt bevochten een zeer moeilijke
Tsjigorin-verdediging, waarin Witt met zwart enkele malen niet optimaal
speelde. Piet kwam vermoedelijk gewonnen te staan, maar speelde op het
moment supreme een slappe zet waardoor Rob met een fraaie wending het
evenwicht kon hervinden.
Arne Moll speelde een goede partij tegen een ongeinspireerde Han Mawira.
Een stukoffer voor 3 pionnen bleek al gauw tot winnend voordeel te leiden.
Francis Lesman kwam met wit al gauw goed te staan tegen de verrassende
Sajid Becic. Hij leek op een soepel puntje af te stevenen, maar ofwel hij
deed iets verkeerd, of het bleek allemaal niet zo eenvoudig; in ieder geval
stond Becic opeens beter, en naar ik begreep kwam Francis uiteindelijk nog
goed weg met de remise.
Vader Becic speelde een Draak tegen Siebelhoff, maar begreep niet zo goed
dat je in de Draak meestal geen tijd hebt voor zetten als a6 en b5. Toch
kwam er somehow een zware-stukken eindspel op het bord, waarin wit
misschien een klein voordeeltje had. Het kan ook optisch geweest zijn.
Siebelhoff kwam in tijdnood, en dan komen de foutjes vaak snel. Becic won
het toreneindspel.
De clash of the Titans werd uitgevochten op het bord van Henkjan Visser en
Ron Hoffman, onze twee meest fanatieke leden. En inderdaad, er kwam een
9.b4 Konings-Indisch op het bord, waarin Ron met zwart een zijvariant
speelde. Visser overzag al gauw een kleinigheid, en zwart had gelijkspel.
Visser moet toen aan het forceren geslagen zijn, want toen ik weer keek
stond hij een kwaliteit achter. Solide en snel spel van Ron haalden het
punt binnen: een mooi succes.
Iwan Lont leek matig uit de opening te komen tegen Jack Blanchard, maar
verdedigde zich nauwkeurig en stond na een zet of 20 eerder beter. De
stukken werden echter geruild en toen was remise een logisch resultaat.
Maar er was meer moois: Cees Visser, die op donderdag meestal in Rome zit,
maakte zijn belofte om vaker te komen, en offerde met wit tegen Marc
Overeem meteen maar een stuk. Overigens was het nog bekend, aldus Visser.
Een waanzin-stelling ontstond, Marcs koning moest aan de wandel, en wit
moest meer materiaal investeren om de aanval gaande te houden. Na een barre
tocht vond de zwarte koning een veilige thuishaven op a6 (hij kwam vanaf
g8) en toen bleek de materiele voorsprong opeens toch wel nuttig.
Van de partij Vuurboom-Rublek en Hovenga-Ten Hacken heb ik niets
meegekregen, Bert Westera speelde een Koningsgambiet tegen Sander Jankegt.
Het mooie voor wit aan het Falkbeer-tegengambiet (2...d5) - dat overigens
een prima bestrijdingswijze is tegen 2.f4 - is dat de e-lijn altijd open
komt. Zwarts koning bleef op e8 hangen, en daarvan wist Bert genadeloos te
profiteren.
Terug van weggeweest is Michael Wunnink. Hij speelde bij zijn
debuut-sinds-vier-jaar tegen Rob Bödicker, maar bereikte met wit niet veel,
en Rob hield soepeltjes remise. Een solid halfje, zullen we maar zeggen.
Ridens Bolhuis en Donald Kamphuijs ploeterden zich door een
ondoorgrondelijke loopgravenstelling, en remise leek mij een voor de hand
liggende uitslag.
Verrassend was de overwinning van Marc Ordodi op Nirav Christophe. Marc
heeft wel vaker sterke spelers aan zijn zegekar gebonden, en ook nu was het
weer raak. Een moeizame Najdorf waarvan ik niets begreep, leidde tot een
stelling met kansen voor beide spelers. In tijdnood draaide Christophe twee
zetten om en kon gelijk opgeven. Christophe zit er nog niet echt in dit
seizoen. Natuurlijk komt daarin nog wel verandering.
En dan Wim Nijenhuis. Wat moeten wij zeggen over zijn meesterwerk tegen Rik
Salomons? Een torenoffer gevolgd door een stukoffer, en alles correct. De
avond was compleet. Wim heeft vaker fraaie aanvalspartijen gespeeld, maar
te vaak sterft het geheel in schoonheid door gebrek aan tijd of overzicht
over de complicaties. Dit keer viel alles op zijn plaats. Met vaste hand
voerde hij de aanval tot winst, de toeschouwers vol bewondering achterlatend.
Paul van Sonderen won van Hansen met de truc 1.d4 Pf6 2.c4 e5 3.dxe5 Pe4!?
4.a3 b6 5.Dd5?! Lb7! - ik heb hem zo al minstens drie keer zien spelen in
de interne. Hansen zag op tijd in dat slaan op b7 na Pc6 zou leiden tot
dameverlies, en aanvaardde dus de terugtocht met 6.Dd1. Maar dit was wel
erg veel van het goede, en Paul maakte het karwei bekwaam af.
De gebroeders Piël wonnen beiden, ik heb hun voornamen nog niet helemaal
goed in mijn hoofd zitten. Hun tegenstanders waren Oude Brunink en Maarten
Mostert (eveneens terug van weggeweest). Peter Doggers won regelmatig van
Johan Stins (ook hem hebben we lang niet gezien), en Hanke Winius zag zijn
laatste truc tegen Hoogendijk beloond worden met eeuwig schaak.
Dramatisch waren de gebeurtenissen in de partij Onno van Keulen - Saake
Buwalda. Buwalda had de aanval van Onno keurig afgeslagen, stond een toren
voor en had de winst voor het oprapen. Onder druk van de klok besloot hij
even de zetten te herhalen, zodat de 40ste dichterbij kwam. Kenners noemen
dat de 'Timman-herhaling'. Helaas! Toen de tijdnoodfase achter de rug was,
bleek dat hij de zetten een keer te veel herhaald had, zodat Onno
zetherhaling claimde. Een reconstructie toonde aan dat deze claim terecht was.
'Sorry', zei Onno. Hij had niet in de gaten dat je op magische avonden
magische dingen kunt verwachten.
Arne Moll
---------------------------------------------------------
groetjes,
=======================================================================
W.J. Nijenhuis || WWW : http://www.xs4all.nl/~wimnij/euwe/euwe.htm
wimnij@xs4all.nl || (Euwe-Online)
=======================================================================